WEDSTRIJDVERSLAGEN – H1
Gemini S H1 – US H2
17 maart 2023
“Weet je wie ik zag?!” Zei Erik met een guitige glimlach. “Sander!” Het was vóór aanvang van de wedstrijd tegen US H2.De wedstrijd was al snel begonnen. We zagen Sander tijdens de eerste set nog niet op de tribune. Deze stroomde wel aardig vol. Er waren een x-aantal familieleden afgereisd naar de Kerkenlanden. En ook van onze tegenstander. Midden in een roerige tijd, waarin de ene epidemie net klaar is en de volgende C alweer voor de deur staat. Maar dan wel vermomd in drie andere letters. Sander: “Mijn guilty plessure is nootmuskaat. Ja, Sander zegt een heleboel. Wij wisten ook niet helemaal wat hij hiermee bedoelde. Behalve de specerij dan. Hij (Sander) zei dat hij de eerste set had gemist, hierin speelden Mike, Erik, Remko, Bas, Bram, Tim en Tom. Sander zei wie onze stille kracht was: “Klaaf de geduldige octopus” De duim was weer aangegroeid dus Klaaf was weer inzetbaar. Sander zag dat Mike de eerste set goed speelde. US, zo vervolgde Sander, had één super talent. Was het één van de middens met krullen? Zo werd er door ene Jane (vriendin van een van deze middens) gevraagd die naast Sander zat. Sander: “Nee nee nee.” Jane: “Rustig maar, de boodschap is duidelijk.” Sander vervolgde: “Die lange passerloper. Die komt er wel.” Sander zei dat hij de stand in de eerste set wel spannend vond. Vooral op 23-23. Het werd beslist via 23-25 voor US, mompelde Sander. Maar, zo gaf hij tegelijkertijd aan, de tweede set was er wederom een kantelpunt. Dit was op 20-20. Daarvoor zag hij zijn favoriete B-league brace serveren. Sander: “Daarmee bedoel ik dus octopus Klaaf.” Sander zei dat hij er eens even lekker voor ging zitten. Sander ziet Klaaf altijd graag in actie. De voorpret, zei Sander, die was groter dan het resultaat. De serve miste zijn uitwerking. Het volleybalnet was een onoverkomelijke hindernis. Jammer. Sander zag het daarna vrij snel 20-25 worden. Die Sander heeft wel meer gezien. In zijn leven. In zijn volleybalcarrière. Maar ook wanneer hij de toekomst van Dennis las in zijn handpalm. Sander: “De eeltige knuisten van Dennis, ze geven mij altijd een sloot met kennis.” Sander zag ook zeker veel tijdens deze vrijdagavond. Hij zag Wouter er stabiel inkomen. Sander zag Tom een hele goede wedstrijd spelen. Sander zag Erik proberen de randjes van het speelveld op te zoeken. En van de zelfbeheersing van de eerste scheidsrechter. De gele kaart die Bas daarna kreeg, onder goedkeurend gemompel van tellers Koen en Igor, vond Sander terecht. Wel zei Sander dat hij de libero van US meer onder druk had gezet. Dan hadden we de derde set misschien niet zo dik verloren (17-25). Wel kon er ook bij Sander nog een glimlach af nadat Gemini S de laatste set wist te winnen. Dit lukte volgens Sander middels middens Tim en Martijn, maar ook zeker dankzij Wouter, en natuurlijk ook dankzij Tom en Erik, en Bas niet te vergeten(25-23). En ondanks Klaver, Remko en Bram. Om later op de typische Sander manier een relaas te houden over of hij een keer zou coachen bij de club die deels zijn naam heeft (Gemini S). Hij bleef een beetje vaag. Sander zei: “Samen zal zonder zaterdag zat zijn.” “Typisch een Sander oneliner.” Zei Sander zelf.
Madjoe H2 – Gemini S H1
10 maart 2023
De parel van West-Friesland. De haringstad, met z’n Hoerejachtsteeg, ‘t Kra
bbersgat en de Drecht. Daar waar volleybalvereniging Madjoe zijn thuiswedstrijden speelt. Een ijskoude hal, een goed verwarmde douche en een gezellige kantine. Wat heeft een volleybalclub nog meer nodig naast een degelijke sponsoring, genoeg leden en wortels tot ver in de omgeving. Waarschijnlijk een tegenstander. Een tegenstander die zich voordoet alsof het internationaal georiënteerd is. Vandaar dat ieder voor zichzelf een Engelstalige naam mocht bedenken op de app. Het was niet mijn idee, maar dat is dus de reden dat u niet de gebruikelijke namen langs ziet komen. Gemini S bestond deze vrijdagavond uit: Copper Peacey, Breaky a Lotlane, Lowmalevoice Butkiss, Froth Butkiss, Butastroid the Wide, Squad the Wide, Mowkey Falconscourt, Honerme by Pears en Dewpoint Cabbidgelane. De heren Butastroid Klubb, Valiant by the Crown en Pinealcove Perch waren er niet bij. Nou, als u nu nog niet af bent gehaakt op deze stortvloed aan Engelse woorden mag u zichzelf een complimentje geven. U hoort bij een select groepje lezers van 6,7%. Mensen met een wens tot geleidelijke zelfvernietiging of met een sluimerende doodswens. Gefeliciteerd! U bent er bijna. Geef me nog een paar minuten en het komt helemaal in orde. Nog even volhouden. Hier komt ie dan: Regurgitate.
Dan vervolg ik hieronder het verslag voor mijn moeder. Lieve mama, we hebben tegen de nummer twee gespeeld. Het was leuk. We speelden best goed. De tegenstander (Madjoe) was ook best goed. Het was een leuke wedstrijd. Erik was er weer bij en scoorde heel veel punten. Tim speelde goed en scoorde met goede hoekjes. Ze lieten met z’n tweeën zien dat we niet voor niets op de eerste plek staan. Remko behield het overzicht. Hij sloeg een snoeiharde bal. Deze werd alsnog verdedigd. Haha. De eerste set wonnen we. Dat was eigenlijk best wel goed. Het werd zelfs 15-25. Dat vonden we allemaal heel leuk. Nu weet ik dat je Tom altijd zo’n rustige sympathieke speler vindt. En dat was hij nu weer! Super sympathiek. De scheidsrechter gaf hem daarom bijna een punt nadat hij als libero binnen de drie meter een bal had gespeeld en Mike hem er in sloeg. Dragosj kon er niet om lachen. De tweede set werd heel spannend. Tot het laatste punt wisten we niet of we zouden winnen. Mike scoorde aan de lopende band. Ook Wouter kwam er een paar keer in om te blokkeren. Wouter deed dat ook hartstikke goed. Maar Mike ook hoor! Echt leuk om in zo’n goed spelend team te zitten zeg! Deze set wonnen we met 24-26. De tegenstander Madjoe wisselde heel vaak, maar we konden iedere nieuwe speler aan. Met Bas in het veld speelden we in koelen bloede. Hahaha, wat ik me dus nu bedenk is dat hij wel echt in koelen bloede speelde. Letterlijk en figuurlijk. Haha. Hij had een bloedneus. En nee hoor, niet heel erg, het viel best wel mee. De derde set wonnen we met een groot verschil in punten: 14-25. Wow, we stonden fier met onze borst vooruit. Weet je nog dat ik vertelde over die oud teamgenoot van mij? Daar ik 13 jaar geleden mee in een team zat? Nou die Jorne, die zat dus te kijken naar deze wedstrijd. Hij zag een super hard killblock van Mike. Dat was het beste punt van de avond. En grappige punten waren er ook volop! Bijvoorbeeld een powertip van Wouter. En een korte serve op de libero van Madjoe. Hij speelde de bal en stapte weg. Precies onder de bal waardoor zijn teamgenoten er niet bij konden. Hij kreeg de bal pardoes op zijn kop. Het was echt lachen geblazen. Hij zei dat hij libero spelen niet leuk vond. Toen moest de hele sporthal lachen. Met Jorne erbij. Die zat nog te kijken. Je weet wel, Jorne, uit dat team van dat filmpje dat ik je doorstuurde: https://www.youtube.com/watch?v=Zpb65J_ih0E Dat was ook een leuk team waarin we veel gelachen hebben. Jorne is later nog omhoog getrouwd met de crème de la crème van adellijke families in Enkhuizen (de familienaam heb ik er uitgeknipt). En als we het over crème hebben. Dan hebben we het over Martijn. Jammer dat hij last had van zijn rug. Jammer dat de andere Martijn moest werken. En ook jammer dat Dennis zo weinig reageert in de app groep (dat is iets met de telefoontjes). De laatste set wonnen we met 17-25 en de wedstrijd met 0-4. Heerlijk. We hebben veel gelachen en veel plezier gehad. Ik kijk er naar uit om je weer te zien. Liefs, je zoon.
Gemini S H1 – NVC H1
17 februari 2023
Spaarnestad H3 – Gemini S H1
11 februari 2023
was geen straf. Zo zonder Remko, Klaaf, Mike en Bram. De wedstrijd tegen Spaarnestad heren 3 met Matthew erbij viel eigenlijk wel in de smaak. Eindelijk is de ban gebroken. Onze uitslagen waren vooralsnog namelijk precies het tegenovergestelde van de eerste competitiehelft. Maar nu niet meer. De vloek van Tuitjenhorn is van tafel. Dat bleek door de winst in set één en twee. Orgaandonor Tom offerde zijn beide knieen op. Bas motiveerde met zijn zoveelste betoog over iets financieels. Deze M&M tandem is wederom oh zo belangrijk gebleken. Set één wonnen we dik met 13-25. De tweede set ging een stuk moeizamer en werd 13-25. Vervolgens probeerde Erik zijn inspanning en ontspanning als inwisselbaar te taxeren. De M&M tandem hield zijn adem in. Maar wie is de rode M&M en wie is de gele? De set was met 27-25 verloren voor we erachter kwamen dat Tom toch echt de rode is. Wouter maakte er een woordgrap van. Hij had er met een brede glimlach van genoten. Dit was allemaal erg gezapig. Tot Matthew zei: “Get in de ball.” En Bas reageerde: “Ga jij er dan maar in. Voor Tom dan he.” En prompt wonnen we de laatste set. Onze enige stem die in de buurt komt van de bas van de reclame-M&M’s is natuurlijk die van Martijn. Een echte barriton. Zo laag dat kalkoenen vaak verschrikt om zich heen kijken. Zijn vogelgriepbroer Tim kwettert er steevast opgetogen op los. Mede dankzij de combi van deze lage stevige bodem en hoge dartelende pieken wonnen we de wedstrijd. De 18-25 was welkom als melkchocoladesnoepjes met een gekleurd, krokant suikerlaagje als buitenlaag. Onze teamgenoten zouden onze teamgenoten niet zijn als ze geen ode brachten aan de grootste liefhebber van M&M’s. Matthijs van Nieuwkerk. Of in ieder geval aan zijn geesteskind: The Connection. Op het internet wordt het omschreven als het volgende: alle juiste antwoorden staan in verband met elkaar én leiden naar één allesomvattend antwoord. Alles heeft een link met elkaar. Degene die de ultieme connectie weet te vinden, is de winnaar. Bas kwam met Martijn,vino en blond. De connectie is: BierGemini S H1 – Utrecht H3
2 februari 2023
vv Jonas H1 – Gemini S H1
27 januari 2023
In 1962 werden er wereldwijd meer dan 80.000 walvissen gedood. Het hoogste aantal walvissen ooit. Helaas was de blauwe vinvis al zo goed als uitgeroeid. Daarom ging het dus voornamelijk om de Noorse vinvis (sei whale) en de potvis (sperm whale). Het duurde uiteindelijk tot 1986 voor de walvisjacht illegaal werd. De bodem was ook wel ongeveer bereikt. In de tussentijd werd de sporthal in Beverwijk gebouwd. Toevallig of niet, maar de sporthal in Beverwijk heet dus ook ‘de Walvis’. En afgelopen vrijdagavond was deze nog steeds niet afgebroken. Gelukkig maar, want hoeveel prima sporthallen zijn er de afgelopen jaren in Nederland wel niet gesloopt? Opvallend hoe vaak centraal gelegen hallen met roemruchte geschiedenis de strijd verliezen van projectontwikkelaars met dollartekens in de ogen. En niet te vergeten de flexibele bestuurders. Zonder ruggengraat. De Walvis in Beverwijk is voorlopig nog niet door de Noren of Japanners geharpoeneerd. Al heeft Mike er wel nummer twee achtergelaten. Klaaf heeft er voor wetenschappelijk onderzoek een artikel over geschreven. Dat dan weer wel. Martijn had die week per ongeluk een verkeerde oproep gedaan. Met koude wintersportvingers, en vraag me niet hoe het kan, tikte hij A12 en A9 op zijn mobieltje. Voor je het weet was hij van zijn bed gelicht en had hij een gebiedsverbod. In de Walvis speelden wij tegen Jonas. Jonas, onze broeder in de strijd om de 2e divisie te kunnen spelen op vrijdagen. Jonas heeft een paar mannen die wel wat gelijkenissen hebben met walvissen. Zo heb je de jeugdige ronddartelende beluga’s. De reusachtige blauwe vinvis. En enkele gladhuidige zwaardwalvissen die in het water geen of minimale weerstand hebben. Onze situatie-bootsman Mike had wel zin om Jonas te harpoeneren en de winst binnen te hengelen. Hij schreeuwde ons van alles toe met zijn krokodillenglimlach. Plezier wilde hij terugzien. Dus stond Wouter op de diagonale positie. Tegenover het grootste schepsel op aarde bij de tegenstander. Twee meter zes (2.06m) tegen twee meter elf (2.11 m). De eerste set ging voorbij als plankton tijdens het snorkelen: Alleen walvissen kunnen het belangrijkste eruit filteren. Wij met Gemini S wonnen dan wel met 18-25, Jonas had veel beter opgelet, stond vervolgens beter gepositioneerd en pakte set twee en drie met 25-20 en 28-26. Tom, Bas en Bram wisselden door als een stelletje dek schrobbers. Op walvisjacht. Dat wel. Remko en Tim hielden als twee oude kraaien het grotere plaatje in het oog. Vanuit het kraaiennest zagen zij veel, maar zonder ballen konden zij weinig. Wouter was belangrijk. Hij schoot geregeld het harpoen af richting de naakte huid van een der Jonassers. De levertranen sprongen hen meermaals in de ogen. En ja, we wonnen de vierde set dik (13-25). Maar deze hele wedstrijd draaide om één speler. We kennen hem als ‘de nijvere mier uit het Schrijverskwartier’. We kennen hem van de paars blauwe doppen op zijn borstkas. Maar bovenal kennen we hem van zijn onvermoeibare ochtend opstand. Nee Kim, niet zijn boegspriet in de vroege morgen. Nee, het gaat om wat je erin stopt. In ons team, Gemini S, is het misschien wel deze man die er het meeste aan toevoegt. Als er iemand meters maakt, als er iemand vasthoudend is, dan is het wel onze eigenzinnige Erik. Tijdens elke time-out fluisterden bootsman Mike en stuurman Erik wel weer over tactiek. En hoe we onbruikbare walvissen overboord konden jonassen. Ook minder florissante bewoordingen kwamen langs. Spelverdelend bevergeil, vruchtbare walvispoep en buren uit Volendam. In Volendam hebben ze allemaal jaloerzieën. Want er is niet een paling zo klein, dat hij niet een walvis hoopt te zijn. De vierde set wonnen wij zo dik als een bultrug. Heerlijk. Tom genoot ervan. Remko hield zijn hoofd koel. Bas wilde weer aanvallen. Erik glunderde. Wouter lachte breed. Mike lachte nog breder. En Tim dacht aan zijn broertje, en dat het leven soms zo oneerlijk kan zijn. Een gebiedsverbod staat typerend symbool voor de oneerlijkheid van het leven. Dat moet de jonge hoofdaanvallende beloega ook gedacht hebben toen hij voor Jonas een ace maakte in de vijfde set. Helaas was het geen ace. Want dat bepaalt de scheidsrechter (11-13). En wegens pure uitputting en ademnood gaven de walvissen van Jonas zich gewonnen (11-14). Draaiden zich op hun rug. Lieten zich op hun buik kietelen (12-15). En genoten van het Texelse geluk wat deze avond verdovend in een nacht veranderde.
Gemini S H1 – AVV Keistad H2
20 januari 2023
Jongstleden vrijdag speelden wij een balletje met het Keistalletje. De sfeer was moeilijk te beschrijven. Noem maar eens een sfeer die makkelijk is te beschrijven. Precies. Dat dacht ik ook. Het was een avond als alle avonden. Keistad kwam met een volledig eskadron de hal binnen. Het deed Klaaf (die op de tribune zat) denken aan alles wat hij had meegemaakt in Peru. De mensen. De protesten. De doden tijdens de protesten. En het lekkere eten. Carapulca nam hij, voor hij terugvloog, op de vlucht voor de ordetroepen. Hij had ervan genoten. Klaaf verslikt zich altijd eerst in zijn eten, maar de Carapulca was veel te pittig voor zijn stembanden. Klaaf had ook de longen uit zijn lijf geprotesteerd. Die stem was hij dus voorlopig kwijt. Klaaf keek dus als een stille Willy naar ons geravot met de Amersfoorters. Want onder de warme leiding van Koen de RVD-man stond Gemini S – Keistad 2 op het punt te beginnen. Die was met de auto gekomen. De tweede scheidstefan hield zich op de achtergrond. We hadden ook niks anders verwacht van Stefan de IND-stagair. De wedstrijd ging als een Nederlandse film. Met keelpijn-Klaaf en de geüniformeerde Koen en Stefan (van de RDW) kwam het neer op: te veel hoofdrollen, te weinig sfeer en een onbevredigend slot voor iedereen. Klaaf zat te kijken hoe Remko een drukserve inbracht. Hoe Tim een tweeslag sloeg. Hoe Wouter niet zei dat hij slechter had verwacht. Klaaf zag het allemaal. En de algoritmen van de LBIO hield ook alles in de gaten. Vooral Mike, met zijn dure service. Dat krijg je als je de leiding laat bij twee van de hardnekkigste leden van diezelfde LBIO. Contactgeld-Koen en Incasso-Stefan. Die letten niet alleen op in of uit. Nee. Die kijken ook naar het grotere plaatje. Is het wel verdiend? Algoritmen die ons moeten helpen de eerste plek te ontlopen. Gepersonificeerd door de mannen in het donkerblauw. Koen en Stefan. De eerste twee kwarten waren snel beslecht. 20-25 en 20-25 voor Keistad en Gemini S stond met lege handen. Erik bleef het maar relativeren. Tot vermoeienis toe. Erik: “Op het strand van Lampedusa dit, en in de hoorn van Afrika dat, in Afghanistan daar is het ook niet altijd feest. En Klaaf is zijn stem kwijt.” Nou we wisten wat we moesten doen. De derde set nog dikker verliezen. En ik zou willen kunnen schrijven dat het aan de 1e of de 2e man langs het vangnet lag. Maar die stonden erbij en keken ernaar. Of ze een vorm van genot ervoeren was niet aan hun houding of postuur af te lezen. Anders had Tom ze mogelijk wel gelyncht. Maar niet heus, die had veels te moeie benen. De jeugdige buitenaanvaller, de blokkerende gorilla en de kracht van het collectief. Daarmee won Keistad de derde set (en de wedstrijd) met 17-25. Dik aan de broek. Bas maakt zich grote zorgen over zijn sociale omgeving in een vrije val. Bas maakt zich eigenlijk helemaal geen zorgen en wil gewoon in zijn bed liggen. Het gevolg dat zien we later wel. Naderende rampen zijn altijd makkelijker te accepteren als ze onafwendbaar zijn. Maandag zullen we wel horen bij wie er allemaal gesneden gaat worden in zijn PGB. In ieder geval bij PGBas en PGBram. De begeleiders op de bok en paal hielden zich verdacht koest. En Klaaf ook. Maar Klaaf is hees.
De Boemel H1 – Gemini S H1
14 januari 2023
Wat misschien niet iedereen weet is dat de ouders hem hebben vernoemd naar een bekende Mike. Bekend van het bekende liedje: ‘Over my shoulder’. En laat dat nou hetg
een zijn wat er in de kantine te lezen was naast de uitspraak van Wayne Gretzky. De kantine in Tuitj
enhorn had in de voormalige DDR kunnen liggen. Al ademde het van binnen wel gezellige gemoedelijkheid. De reis er naartoe was ernstig vervuild met dikke regendruppels. Mike keek over zijn schouder en voelde aan zijn bilspier. En vervolgens aan de andere. En zo ging hij door tot kersverse aanvoerder Tim hem ging assisteren. Erik keek over zijn schouder of er niet toch een ontdeugend gezicht van Sander de hal binnenkwam. Of eventueel een andere koene scheidsrechter. Wouter dacht aan die tijd dat hij nog een andere positie had. Zou hij deze wedstrijd veel moeten passen? Terugkijkend over zijn schouder had Martijn spijt dat hij de ballen nog zo mooi had klaarstaan in de hal. Hij kreeg er rode oren van tijdens de wedstrijd. Een eenzijdige tactiek van Arie Hollenbergs’ heren zorgde bij ons voor moeilijkheden. De eerste set liepen we zo veel we konden. Maar we liepen ergens achteraan. Waar achteraan? De feiten, 25-20. Mijmerend over de eerste set konden we een voorsprong van 1-7 noteren. Dat bleek niet voldoende. Alhoewel Arie Hollenberg er ook wat van kon hebben wij ze vrijwel niet laten passen. Er werd zo ongeveer 10x fout geserveerd bij onze kant. En Wouter 2 keer. Achter elkaar. Dat is uitzonderlijk. Het verlies met 26-24 volgde niet veel later. En toch. Tijd voor bezinning was er nauwelijks. De vorige seizoenshelft ging goed. Waarom zouden we nu in de 3e set niet gewoon 1-10 voor kunnen komen? En zo geschiedde. Vervolgens gingen wij ten onder door een buitensporige onstabiliteit. Deze riante startpositie was wederom bij lange na niet genoeg. Arie Hollenberg likte zijn vingers er bij af en maakte de’ figuurlijke kitlijn’ zo glad als zijn eelt hem toeliet. 25-21 Zonder medisch wonder Klaaf, bekroonde regisseur Remko en de gebroeders Bever zouden wij die laatste set toch nog moeten kunnen winnen? Ja toch? De laatste set winnen voor de eer. En de benzinekosten. We keken of het ging lukken. Wouter wierp een korte blik. Erik spiedde snel. Martijn zag het aan. Tim was aan het koekeloeren. En Mike zag dat zelfs die laatste set er niet in zat. 28-26 We keken maar weer over onze schouder. Peinzend over voorheen. Dat waren betere tijden. Zo gaat dat met legendes. Desalniettemin werd een paar uren later in de auto naar de franse bergen het nummer ‘Over my shoulder’ volle bak meegezongen door Mike & the Mechanics.
Gemini S H1 – Prima Donna Kaas Huizen H3
19 december 2022
Wat heerlijk dat we een thuiswedstrijd op maandagavond speelden. We misten hierdoor het oliebollentoernooi. Dat was jammer. Maar gelukkig kon de wedstrijd onder leiding van Jonk en Bouwman ook doorgaan voor een oliebollentoernooi. Er was je
ugd (bij Huizen h3) er waren oude rotten (Tim en Bas) en tot slot was er in de kantine een doodse stilte en bleek het een maandagavond als vele andere.
Oliebollen zijn vettig. Mike verslikte zich enkele keren in de heren diagonaal en buitenaanval van Huizen. Hij kuchte vervolgens kleine stukjes rozijn naar boven. Erik doopte zijn vingers in de poedersuiker en zoetjes aan, ontstond er een brede glimlach. Tegelijkertijd wisselde Bas er op los alsof hij nog snel een paar cadeaubonnen moest opmaken in de adoptiewinkel (houdbaarheidsdatum december 2022). Elke set was het wel weer raak. Raak kunnen de ballen zijn die de grond van het perceel (9×9) van Huizen raken, maar het kunnen ook de rake opmerkingen van Wouter zijn. Deze goedlachse goeroe had het over zijn verrassende verwachting. En of die uitkwam of niet. De eerste set wonnen we 25-22. Bas wisselde zichzelf er uit, als een pater familias, de enige echte reïncarnatie van Ghandi of gewoon onder druk van zijn grote broer. Bas wisselde zichzelf er uit. Dat is en feit. En we wonnen de tweede set. Het scheelde niet veel. Namelijk twee punten. En dat is niet veel in een set. 28-26 werd de eindstand.
Geen vuiltje aan de lucht en Erik zou er uit gaan als we 3-0 voor stonden. Helaas kwam er toen wel een vuiltje aan de lucht. Huizenblok heren 3 werd ondanks de stikstofproblematiek een niet te omzeilen vesting. In Naarden en omstreken zijn we gewend om rondjes te roeien. Maar bij Huizen niet hoor. Geen soepel rondje. Alleen maar droge sterretjes. De blokjes kaas hielden hun kop erbij. Voor dit een iets te romig en sauzig verhaal wordt, gaan we terug naar de derde set. Martijn probeerde het nog met serveren. Tim probeerde het nog met, tja, wat Tim dan zeg maar doet. Zich gedragen als Tim, de vuurwerkverkoper die ook aan fietsenreparaties doet. Tom was weer onzichtbaar maar niet ongelukkig. Als het vierde neefje welke uit de Donald Duck is geschreven. Kwik, kwek, kwak en tom. Zonder Tom dus. Terwijl hij er wel bij was. Remko was er niet. Hij was wel bezig met huizen. Martijn was er niet. Hij was bezig met het wedstrijdverslag analyseren en vergelijken met de whatsappjes. De derde set werd 21-25 voor Huizen.
Wouter ging diagonaal en bleef op zijn benen staan. Huizen maakte het spannend. Telkens maakten ze een punt. En daarna weer een fout. We voelden ons een speelbal. Maar daar was Bas, of was het Mike, en de set werd vakkundig weggegeven (28-30). 2-2 en vergelijkingen met futielere sporten vlogen over en weer. De laatste set was zo gedaan. Bij Huizen moesten er een aantal naar hun bed. En twee middens werkten als matrozen op de Spakenburgse vloot. Tom ging er met de staart tussen de benen en met de winst van de laatste brokjes kaas vandoor (15-10). Dat is wel knap als je de stratenkaart van Huizen analyseert. Het is net een doolhof. Gelukkig hoeven we er niet nog een thuiswedstrijd te spelen. Volleybal in 2022 zit er op. Kaas uit het vuistje. Een schrale troost. Maar lekker is anders.
Gemini S H1 – Zaanstad H2
16 december 2022
Voor de wedstrijd baalde Wouter ervan dat hij niet mee kon doen. Hij wenste de mannen van Gemini S heren 1 echter wel succes. Dit was een van de schonere dingen die er de laatste dagen uit Wouter zijn mond kwam. Terwijl Klaaf niet gebruik kan maken van zijn duim lukte het hem wel berichten te typen. Hierbij dus een verslag van het verslag van Klaaf. Eerste bericht van Martijn: 1-0. Hiermee bedoelde hij de set. Niet een eerste punt. Ik ben het er helemaal mee eens dat we niet te ver moeten inzoomen op dingen die er in de eerste set gebeurden. “Als een niet geweldig bevroren water waar wij als middelbare scholieren overheen renden scheelde het weinig. We waren er bijna ingetuind. Of zoals Klaaf berichtte: “Hakken over de sloot.” Wouter las dit en dacht: “Oei” vervolgens antwoorde hij op Klaaf met: “Oei”. Wat een positieveling isKlaaf ook. Hij antwoordde dat het precies voldoende was. Wouter vond iets lekker. Dat de tweede set beter begon was mooi, Klaaf noemde het een goede vibe. Wouter vergeleek dit met het rijgedrag van Al (Albert?), dat kent namelijk altijd een goede vibe. Vervolgens zette Klaaf verschillende personen in het zonnetje. De situatie deed zich voor dat bekrulde Remko een driemeter aanval erin sloeg als een nieuwe warmtepomp. Tegelijkertijd snoeit hovenier Tim een tweeslag. Zijn tweede bal van de wedstrijd. Al vond Mike dat hij ook weinig kreeg van Erik’s voedselbank. Klaaf vertelde dat Bram’s oor er weer aan zat en zijn blik leeg was. Bas heeft een bal en kijkt rond als padvinder tussen de kampvuren. De correctie kwam erna, want de ballen aanraken doet niemand bij Bas. Wouter vindt het wel lekker als Klaaf onze Bas beoordeelt en doktertje speelt. Klaaf ziet dit als bijscholing maar mist een deel en ziet dat de S achter Gemini staat en dat de stand 18-20 is. Wouter was al die tijd in de veronderstelling dat de wedstrijd al was begonnen. Dus niet. De time-out wordt beschreven als matig, het punt erna wordt niet beoordeeld. Bram schreeuwt. Iets. Vervolgens wordt de 21-20 beoordeeld met solide, degelijk en een beetje lelijk. En Zaanstad probeert ons met een time-out te kopiëren. Wouter vindt dit wel humor (“Haha”). Zaanstad maakt 21-21 en dat komt volgens Klaaf door de time-out. Terwijl Wouter een spreekkoor inzet (Huphup) via de app, scoort Bas met gevoel en handen. “Ik had het slechter verwacht.” is ondertussen Wouters’ fameuze uitspraak. Klaaf heeft het over een rare hobby van hem om te gooien met kinderen. En via een dunkpunt van Bram wordt het 23-21. Er wordt door Wouter nog geïnformeerd of er werd afgefloten. Waarop Klaaf antwoordt dat hij dacht dat het anders zou gaan. Zo wordt dit verslag steeds ingewikkelder. Vervolgens werd Wouter even op het verkeerde been gezet omdat Klaaf zei dat Zaanstad punten maakte en pas erna aangaf dat ze voor ons waren. Wouter reageerde met een sarcastisch: “Ha ha.” Die Wouter is en blijft een lachebekkie. De tweede set was dus beter qua eindstand (25-22). Wouter beoordeelde Erik en Tom met: ‘lekkere jongens’. De whatsapp verslaafden Klaaf en Wouter gaan vervolgens flink door met berichten sturen. Dat het boven de 20 pas leuk wordt. Dat we beter moeten aanvallen. Harder moeten slaan. Maar het belangrijkste qua slaan, stuurt Wouter, het moet altijd goed. Dan worden de berichten van Klaaf onduidelijker, het gaat over Tom die stikt in een Dextro. En iets over een speelse vaak van Bram (geen idee wat dat betekent), Remko die niet met de vuist maar met de moker op tafel sloeg. De Nopperts uit Zaanstad H2 zitten overal aan. Maar dan komt de ‘Boem!’ waar Mike laat zien hoe je een rally eindigt en een betonblok breekt. Klaaf blijft stug berichten sturen. Dat we even moeten bijkomen, Mike een bal niet omhoog maar naar beneden tipt. Dat er energie aanwezig is door Bram over zijn favoriete actionfigure wordt georeerd en het 7-2 is. Magic Mike blijft de sterkhouder van het team met eindigen van langere rally’s. Bijvoorbeeld de diagonaal die openlag en hij ook diagonaal sloeg. En de rally eindigde. Zonder punt voor ons. Klaaf wordt hiermee niet verrast. De omloopbal van Tim wordt door Klaaf gebagatelliseerd tot een veulen met een ‘galopje’. En dan zegt Klaaf: “Niet gek.” Niemand reageert dus hij stuurt nog maar een keer: “Niet gek.” Martijn zou geketst hebben maar ik kan me herinneren dat de omloop van Tim gevolgd werd door een ketser van Tim. Klaaf zal het wel goed gezien hebben. Dus heeft Martijn geketst. Maar Martijn heeft wel eens eerder geketst. Almere he. Daar kan het. Maar toen ik de berichten nog eens goed las, ging het over een goede service die Martijn verleende, daarna werd er geketst en verscheen er een gelukzalige glimlach op het gezicht van Bas. Terwijl Remko zich als een monster gedroeg en Zaanstad geen ruimte gaf met zijn blok. Zijn bloks zijn vaak als de Hollandse waterlinie. Niemand weet hoe je erlangs komt. En het duurt tijden voor de situtaie weer normaal is. Mannen van Zaanstad zijn verkouden en krijgen zakdoekjes. Maar ze beginnen naar de coach te zwaaien met de witte doekjes. Het klinkt allemaal goed, en Klaaf begint zijn algebrakwaliteiten te etaleren. De normaal dartelende (B)reetjes Tim en Martijn poseerden naast onze blogger Klaaf. Tim blokt met Mike tot de zon op komt. Jongens van de basisschool kwamen er bij Zaanstad in om te serveren. Dat mogen ze bij de training nog wel wat vaker oefenen. Klaaf is ineens geïnteresseerd in de ontlasting van Wouter. Dit is wel een beetje een hele rare wending tussen de droge berichten. Klaaf vindt het lekker. Wouter lacht ongemakkelijk. Deze set is wel erg uitvoerig beschreven want via vele wissels bij Zaanstad staat het nog maar 21-13. Jeetje, zegt Wouter. Vervolgens heeft Martijn veel berichten nodig om te zeggen dat Erik een geweldige sprongserve erin gooide. De scheids floot, het was een ace en legendarisch en ongekend. 25-13. Waarschijnlijk hoopt Klaaf bij terugkomst op net zo veel ballen als Mike toegespeeld krijgt. Erik wil alleen nog maar sprongservices doen. Maar hij valt terwijl zijn moed hoog en te prijzen was. Dat er geen focus was en we met 0-veel achter stonden wordt veranderd in Remko’s focus, Tim’s timmeringen, Mike’s smashes, Bas’ ballen, Tom’s toverpassing, Erik’s eerlijkhied en Martijn’s bloks. Zaanstad heeft meer moeite als we hoog en hard slaan. Ze hebben liever dat we fout, laag of zacht slaan. Dit maakt Wouter wel benieuwd naar de stand in de 4e set. Via 8-3 is er een sprongserve van Mike. Die vindt Wouter lekker en Klaaf denkt dat Wouter wel kan raden. Wouter: “Wat?” Klaaf berichtte via 9-3 dat het dus een goede serve van Mike was. Wouter gelooft niet wat hij ziet en de combinatie van ‘huppel’ en ‘Mike’ vindt hij toch lekker hoor. Wouter: “Lekker hoor”. De eerst nog hoog/hard gestreepte bal die Mike in serveerde kent geen lang vervolg omdat Bram de serie jammergenoeg verneukt. Allemaal om de bank niet te jaloers te maken. Bas oefent voor Huizen met het blok vinden en zich als een plofkip laten afblokken. Wouter weet ineens weer wie Bas is. Klaaf vergelijkt Tim met iets uit de eredivisie, Francien (Huurman?). Via de handen tikt Bram de bal uit. Martijn blokt keihard, zijn broer bedreigt iedereen in de hal aanwezig door een sprongserve te overwegen. Tim en die bedreigingen van hem, ook dat kan in Almere. Klaaf typt wel erg snel en haalt de woorden doe en door, doe elkaar heen, pardon, nu door ik het ook. Hij haalt ze door elkaar heen bedoel ik. En….hij doet het ook. Martijn ziet dat het verzet van Zaanstad weg is. Tim heeft een geweldig brein. En kan goed autorijden. Het filmpje wat rondging van de service van Tim vindt Wouter lekker. (4-0) Wouter geeft met zijn ondertussen vierkante oogjes aan dat hij onder de wol kruipt. Martijn heeft het over een teamschotel en dat er twee mannetjes bier klaarstaan. Iedereen verbaasde zich naderhand over alle berichten in de app. En ik verbaas mij over hoe anoniem Tom in dit verslag is. Tom, die lieve rustige Tom. Met de bouw van een Keniaanse marathonloper. Met knieën waar hij een forse hoeveelheid waterschapsbelasting over moet betalen. En een energierekening lager dan een patatje in de kantine. Het koste Bas, Erik en Tom een hoop moeite om de twee tot de nok gevulde pitchers soldaat te maken. Ik kreeg in de ochtend spontaan een epileptische aanval na het zien van de prijslijst in de kantine. Enfin. Maandag mogen we weer. Als winterkampioen een thuiswedstrijd in Huizen. Wie weet hebben ze daar wel een prijsplafond.
US H2 – Gemini S H1
26 november 2022
Louis van Gaal had het kunnen zeggen. Maar het was good old Chistophe George. De ‘goesting’van US. Ontspannen en genietend nadat hij won met dames 1. George legt uit: “If everyone is moving forward together. Then succes takes care of itself.” Een linedance waardige uitspraak van een linedance waardige man. US heren 2 was onze tegenstander, met één van die andere volleybalgrootheden als coach. Frank van Rooijen. Het gogme van de techniek. US heren 2 is een groot team. En wij met Gemini S zijn een klein team. Klein maar fijn, vinden wij. Remko speelt bij ons en bij US heren 2 speelt Remco. Je spreekt het beide hetzelfde uit. En krullen hebben ze ook. Middenmannen, ze blijven een apart soort volleyballers. Maar de samenleving vangt ze goed op. In hoeverre zouden ze betrokken gaan worden? Dat ligt aan Kyle en Erik. De spelverdelers bepalen waar ze de bal heen spelen. Bij US was dit vaak dia Hiele. Dat werkte vrij goed. De eerste set zag Erik aan zijn neus voorbijgaan (25-17). Balen joh!
De tweede set werd Mike (onze eigen dia) wakker. We serveerden vaker goed. We wonnen meer rallys. En US begon aan zijn lange reeks van domme fouten. (SPOILER: Deze duurde tot in de vierde set. ALERT) Bas is de laatste tijden sowieso al ernstig in vorm. En ook deze wedstrijd liet hij geen schrammetje heel van enkele jeugdige US’ers. Met 18-25 was het gedaan.
Erik speelt zich eigenlijk bijna nooit in de picture. Hij blijft altijd de aangever. Dat siert hem, maar is ook wel iets onterecht. Hij blijft namelijk onze belangrijkste speler. Mike en Bas vochten om man of the match via 3 meter aanvallen. Tom was onzichtbaar en stabiel. Als een modern kunstwerk op een rotonde. Gemini Remko wisselde zich er telkens uit met de aanblik van US Remco. Tussen die twee bestaat er spanning, want er is meer tussen hemel en aarde. De derde en belangrijkste set van elke wedstrijd gingen de onrustige foutenlast van US omhoog. Ongelofelijk hoe makkelijk het je dan gemaakt wordt. Al rolden er ook wel erg veel ballen het veld in. Snel was het 17-25.
De laatste set zouden Wouter en Martijn zich willen laten gelden. Wouter deed dit met hotseknots camping volleybal. Martijn met bloks. En US had de grootste moeite met de ralleybal. Puur het aanraken van onderhands gespeelde ballen was al te ingewikkeld. Ze maken het zichzelf vooral moeilijk. En wij staan er lachend bij. Zo veel foutserves. Allemachtig. 18-25 Het is mijn oude club en er is bij US altijd wel een anarchistisch zweempje te vinden. En anarchisme werkt niet in teamverband. Dan kan je nog zulke goede spelers hebben. Misschien heb je gewoon een linedance koning nodig om er echt een team van te maken. Dus hierbij nog maar eens die befaamde linedance uitspraak van Christophe George: ‘If everyone is moving forward together. Then succes takes care of itself.’
Gemini S H1 – Madjoe HS2
18 november 2022
Hoe kon het nou zo vreselijk mis gaan? Dat is de vraag die is blijven hangen na de wedstrijd tegen Madjoe. Want dat het mis ging, dat is een ding dat zeker is. Vreselijk. De meestal zo gezellige en vrolijke wijk Kerkelande, leek deze vrijdagavond wel een probleemwijk. Snel werd het duidelijk dat het goed mis was. Teamgenoten als Erik en Klaaf lachten wel. Maar als je ze goed kende dan rook je onraad. Ze lachten als boeren met kiespijn. En dat is niet normaal. De altijd zo gemoedelijke en ontspannen sfeer die we voor een wedstrijd kennen, was er wel, maar net even anders. Anders dan anders. Het was een soort ‘gemaakte’ leuke sfeer die we kennen van Bas die lacht om de zoveelste akelige babygrap. Hij lacht van buiten. Maar van binnen ziet hij zichzelf als Gandalf met een Balrog de diepte in storten. Bas en de Balrog. Precies die sfeer heerste er voor de wedstrijd. Het was ook goed te zien aan Tim. Tim sloeg bij het inslaan nog geen deuk in een pakje boter. Zelfs geen warme boter! Tim die als baken van rust zorgt voor de stille koers van het team was van de leg. Madjoe kanonneerde de ene bal na de andere via de grond de tribune op. Het inslaan werd duidelijk glorieus gewonnen door de mannen uit Den Helder. Terwijl Remko normaal een vaste basis heeft, leek het wel een ratjetoe, tegen Madjoe. Beide passerloper posities werden vervuld door de boys met de gepijnigde zielen: Tom en Bas. Het kon even niet anders. Remko probeerde voor de wedstrijd zijn charmes in de strijd te gooien. Eerste scheidsrechter Stellingwerf onderbrak hem met een kort: “Geen interesse.” En tweede Van Breugel ging met haar mee: “Dan ik ook niet.” Remko keek nog hoopvol naar de beoordelaar zonder naam, maar die haalde zijn schouders op en keek naar de fluit op het andere veld. De fluit die zichtbaar genoot van het kordate gesabbel en geblaas van Koen. Remko probeerde uit alle macht nog een representatief 6-tal in het veld te zetten. Met Wouter had hij wel een verkeersregelaar met overzicht. Maarja, een verkeersregelaar kan het nooit goed doen. In de eerste set kwamen we dik achter. Bas sloeg ons terug in de wedstrijd. Uit pure frustratie van de vorige wedstrijd. We wonnen alsnog 25-19. Dan zou je zeggen: Zo mis ging het ook weer niet. Maarja, de tweede set ging precies hetzelfde. Weer kwamen we achter. En weer moest één van de gepijnigde zielen ons uit de brand helpen. Tom zette zijn opgebouwde Sinterklaasspanning volledig om in aanvalspower. Nu ook set twee met 25-19 uit de tenen komt, lijkt het wederom best goed. Maar het tegendeel is waar: Het. Was. Vreselijk. We praatten niet meer met elkaar. Schouders gingen hangen. En tot overmaat van ramp vertelde Klaaf een anekdote. Dit had hij beter niet kunnen doen. Maar misschien had het niet uitgemaakt. Wie zal het zeggen. Hij zei dat hij Golden Brown zo’n goed nummer vond. Er viel een zoveelste vermoeiende stilte. We gingen snel het veld in toen Van Breugel haar fluit met losse handen gebruikte. Maar ondertussen vroeg iedereen zich af welk muziekinstrument er door de Stranglers wordt gebruikt. De derde set was omgedraaid. Madjoe liep juist aan het einde uit. En dat konden we niet hebben. De derde set verloren wij met 21-25. Zelfs de eeuwige degelijkheid van serviceverlener Martijn bracht ons niet in de winning mood. De pijnlijkheid van deze hele wedstrijd was eigenlijk al voor de wedstrijd begonnen. Het had niks te maken met de aanwezige familie van ‘De Brace'(https://www.youtube.com/watch?v=Fq928LT6cuU). Het had eerder te maken met afwezigheid. Niemand had de kop erbij. Gelukkig wonnen we de laatste set op onze sloffen. Zeker Mike. De laatste set werd 25-21. Maar wat ging er dan mis? Nou, het begon allemaal in de kruidenierswinkel te Soest. Mike zocht zijn schoenen en betrapte een indringer die eroverheen gebukt stond. Verbouwereerd (want ja dat is typisch Mike) realiseerde hij zich dat het de Sint was. Beduusd ging hij naar de hal. En Mike met slechte zin? Nou, dat drukt zwaar op ons gemoed. Gelukkig stormde zijn vriendin halverwege de wedstrijd de zaal in. Ze riep: “Mike! Je was je schoenen vergeten!” En zijn moeder zei: “Ja, dat is typisch mijn knul, die wilde zo nodig op zichzelf wonen! ” De schoenen puilden uit van allemaal zoetigheid en allerlei lekkers. Na de wedstrijd hebben we ons er te goed aan gedaan. Daarmee sloten we deze ellendige dag toch nog af met een positieve pepernoot. Want zeg nou zelf, wat is mooier dan na een blamage te eindigen met een lekkernij uit het vuistje (met de thumbs up voor Tom & Klaaf!).
NVC H1 – Gemini S H1
10 november 2022
Goeiemorgen. M’n collega heeft melk in de koffie. En melk…Tja. Dat moet toch wel een belletje doen rinkelen bij Bas. Het komt nu wel erg dichtbij. Zondag 20 november is volgende week alweer. Wat gaat de tijd toch hard. Zo speel je als een klein Basje nog in de jeugd. En korte tijd later speel je met je vriendin, en is er bijna nieuwe jeugd klaargestoomd. De aanwas van Bas. De wedstrijd van gisteren is voor Bas een parabel. Dat is een symbolisch verhaal met een boodschap over de juiste manier van leven.
Door NVC werd Bas niet verrast. Zoals verwacht sprongen en doken ze naar elke bal. Als een meute jonge geitjes met een paar oude papagaaien. Gelukkig kreeg Bas steun van zijn naaste. Remko wist een lange serve serie neer te zetten (2-7). En het leek koek en ei te zijn. Maar het was Mike’s gezicht, nadat er een bal op ontplofte. Hij was gelukkig niet uitgescheurd maar de rally was een hele bevalling. En dan slaat de stemming om. Tim deed wat hij kon. Erik deed wat hij kon. Maar wie hadden we nodig? Hij leek op Bas. Maar het was Tom. Een lange rally, en Tom die ‘m afmaakt. En stoïcijns juicht. Zoals alleen hij dat kan. Als een net geparkeerde Opel. Netjes binnen de lijntjes. Maar wel met flair. Bas kijkt dit soort dingen af bij zijn broer. Al zal hij dat nooit toegeven. Hij kijkt enorm tegen hem op. Ook in de komende periode zal hij nog wel om menig advies vragen. En dingen lenen. Het werd 23-25.
Belangrijk is dat Bas deze wedstrijd gezond is. Vervolgens is het cruciaal om goed te drinken. Later, na de wedstrijd, is een goede nachtrust essentieel. Je moet slapen als anderen slapen. (‘En hou nu maar je teringmuil, met je kutadvies.’) Gezondheid. Goed drinken. Goed slapen. Eenvoudig te herinneren aan de letters G-G-D-G-S. En die kan je weer onthouden met: Gang-God-Dog-Guts-Stug. Mike ging als een stoomtrein. Erik kon hem goed vinden. Daarnaast gaf Erik ook aan Remko de bal. De tweede set kon Bas lekker luieren. Hij mag zijn krachten nog even sparen. Voor hem speciaal een raadsel: Wat is rood en wordt steeds kleiner? Het werd 21-25 en het antwoord is een baby met een kaasschaaf.
De derde set kwamen er nog wel wat opvallende refluxboertjes omhoog bij de kraamkamer van NVC. Aanvallend op het midden en met een strakke harde service. Maar een enkele oprisping brengt Bas niet van zijn stuk. NVC speelt prettiger met de tribune in de rug. Het publiek ondersteunt de rug waar nodig. Ze motiveert zacht en vriendelijk richting de fontanellen van de thuisploeg. De vloer werd geregeld bevochtigd door een duikelend en glibberig manspersoon. Maar daar kwam dan al gauw de hydrofiele doek! Is niet erg. En anders hebben we ook nog wel billendoekjes van de telster.
De wedstrijd tegen NVC was op donderdagavond. Mike had voor de wedstrijd goed gegeten. Daarom kon hij een hele wedstrijd prima volhouden. Martijn en Klaaf waren er niet bij. Die eerste reageerde op onze uitslag met een duimpje omhoog. Die tweede kon er niet om lachen. Wel konden wij lachen om de vele foutservices van NVC. Ze compenseerden de arbitrage. We kwamen in veiligheid rond 23-25 (foutserve NVC).
De warmte welke Wouter ons gaf (“Ik dacht dat het veel slechter zou gaan!”) liet ons ontspannend de wedstrijd uitspelen. Hij elleboogde de ballen erin. En Erik glunderde. Met z’n guitige kop. Na de 17-25 voelden wij allen een deken van geborgenheid. Wat zeg ik? Als je 4-0 wint van een verdedigende middenmoter? Snel inpakken en wegwezen voordat ze die kerstboom in IJsselstein aansteken. Verwachtingsmanagement van een nageboorte, zullen we maar zeggen.
Tot slot: als je niet weet waar je aan begint, dan zou ik zeggen dat je een wedstrijdverslag aan het schrijven bent. Maar het kan ook Bas zijn. Daar zit ie, op een figuurlijk drijvend terras. Hij duwt zich af van de kant. En dobbert. Kijkt naar zijn telefoon. En dobbert zonder houvast. Hij ziet een boei met de M van Myrthe. Het dobberen lijkt meer op golven. En plots zit hij in een denkbeeldig discozwembad vol zweterige studenten. Beter dat je dan maar snel even wat energie afkolft. Klop klop. Zo, en daarna met een voldane glimlach aan de hand van Tom naar de auto kan. Op de achterbank viel Bas al duimend in slaap. Dromend over vroeger. Toen hadden ze geen drijvende terrassen. Alleen zinkende.
Gemini S H1 – Spaarnestad H3
04 november 2022
In de derde divisie A staan we er goed voor. We staan eerste en moesten tegen de laatste. Gemini S
speelde tegen Volleybal Combinatie S.Oftewel: De Spokers tegen Spaarnestad. Want daarstaan S en S voor. In de kleedkamer konden we horen dat Spaarnestad werd gesponsord door The Boom Room. Heel Kerkelanden trilde op z’n grondvesten. Erik en Wouter neurieden rustig Vivaldi (https://www.youtube.com/watch?v=xW19qNYQDXQ). Het bracht Erik kalmte. Het bracht Wouter een pijnlijke kuit. En de Boom-Room-Brigade van Spaarnestad heren 3 spreidde zich uit over de hal. Het was als dunne ontlasting in een rivier met iets te weinig stroomsnelheid. Maar aanvoerder Remko zegt altijd: “Van Ghanges tot aan Eem, niet krabben bij eczeem.” Tactisch speelde Spaarnestad ons helemaal zoek. Ze maakte namelijk meer punten. En dat was tactisch een sterke zet. Wij kwamen pas terug toen Martijn vanaf de tribune bovenstaande foto gemaakt had. In canon van het witte bordje. Het leek wel de melodie van ‘Vader Jakob’. Daardoor wisten we wat ze van plan waren. Namelijk meer punten te maken dan wij. Gelukkig maar dat we er zo spoedig achter kwamen. We hebben geen idee wat er anders gebeurd zou zijn. De eerste set eindigde toen wij meer punten hadden dan zij (25-22).
De power diagonaal (van Assema?) werd eruit gehaald en door zijn team gemist. Al pakte de nieuwe diagonaal Hautemann het stokje goed op. Van der Kuip gooide de ballen snel achterover. Hautemann werd meermaals vrij gespeeld. Voornamelijk achter de 3 meterlijn. Ook vanaf de 5 aanval sloeg aanvoerder Beentjes de … Ken de de film: ‘de Beentjes van Sint Hildegard?’ https://www.imdb.com/title/tt9911196/ Enfin, Beentjes sloeg de hut van aanstaande oom Tom hard omver. Tom wist niet waar hij het zoeken moest. Wat voor hut? Nee. De bal. Klaaf op de dia draaide nog eens de duimschroeven aan. Hij was vanavond de personificatie van onze wedstrijdvorm. Getergd en gekwetst. Maar wel onverslaanbaar. Zelfs met de vele bloks op onze Bas. Maar misschien was dit ook, omdat Bas de hele tijd dacht: ‘Niet vergeten m’n telefoon op te laden als ik thuis ben.’ Het eerste deel van de set was voor de tiktakkende Boom Roomers van Spaarnestad. En werd ons aan het einde als kinderpostzegel aangeboden. 25-20 Dank!
En bij ons speelt Mike. En waar Mike is, daar is grof geweld. En waar gehakt wordt, vallen spaanders. Bij heren 3 ook. Het midden was te bedeesd met Van Viersen ‘de stille’, De Graaff als muurdecoratie en Jaspers met zijn Nintendo verhalen. Hendriks werd gebracht voor Van der Kuip. Een iets mondiger spelverdeler is het. Maar als spelverdeler kan je het niet alleen. Behalve als je Erik heet. Onze Erik tikt in één wedstrijd meer door, dan een middenvelder van Barcelona in een half seizoen. Tsjonge jonge. Terug naar de Haarl-emmers. Wie weet was het Van Assema, wie weet was het Abbink. Één van de twee stond er met Beentjes in. In ieder geval had hij zijn Tinder nog aan staan. Hij zal het wel ontkennen, maar wat een stiekemerd. Alles naar de goede kant swipen. Toch was het vooral Beentjes die indruk bleef maken. Als die nu een paar decimeter erbij krijgt, dan zit er nog wel wat groei in. Maar dat is logisch. Deze set konden we ons spel samenvatten met: serveren. Spaarnestad passte stabiel onder leiding van berkenblad Olivier Gijze. Spaarnestad verdeelde netjes. En Spaarnestad in de aanval. Dat ging niet altijd goed. 25-16
De laatste set werden de emmers van de meegekomen harde haarlse kern onrustig. “Nu gaat het echt beginnen” en onbeduidendere leuzen werden gescandeerd. En ja. Er zat in de laatste set toch nog wat vuur in de ploeg, waarvan een aantal krap 15 jaar geleden hun eerste stapjes zetten. En er in de komende 15 jaar een hoop staat te gebeuren. Als je maar de kansen pakt wanneer die zich voordoen. Coach Jeroen Syrier weet als geen ander hoe het is om uit een uitzichtloze situatie te ontsnappen. Je moet lang buffelen. Alsmaar doorgaan. Goede dingen doen. Herhalen. Met moed, beleid, trouw, eer en trots. En dan zie je helemaal aan het einde van de tunnel het licht. Aldus Syrier terugkijkend op de reis van zijn leven. Ter appèl werd Bas nog een gele kaart door zijn iets te nauwe keel geduwd. Maar Tim hoor je niet klagen. Tim: “Bas geniet zelf ook met volle teugen.” 25-22. The Boom Room ging na de wedstrijd weer op maximaal. Onder de douche neuriede Erik stoïcijns en zong Wouter staccato https://www.youtube.com/watch?v=zhhYIZJj6rk.
Switch Hooglanderveen H1 – Gemini S H1
28 oktober 2022
“Zo, op naar de B-league.” Sprak een voldane
Mike na de wedstrijd tegen Switch. We speelden de wedstrijd uit, in oost Amersfoort. En iedereen was mee behalve Dennis. Dus konden we mooi even een groepsfoto maken van de equipe. De start was goed. We kwamen via een paar mooie ballen van Mike op een voorsprong. Het middenstuk van de set liet Wouter zich niet van de wijs brengen en passte ballen mooi aan het net. Erik kon er voldoende mee. Hij speelde meerdere malen de middens in de hand. Remko en Tim lieten vervolgens flarden van hun oude klasse zien. Eigenlijk heeft de ene vooral klasse. En de andere kent Jimmy Carter nog. Via 22-25 wonnen wij de eerste set.
We wisselden van helft en iedereen bleef staan. Spelers van Switch dachten terug aan andere verloren wedstrijden. Het geloof droop van de gezichten als een eetlepel bloemenhoning in de zomer. Erik manifesteerde zich als een scorende spelverdeler. Het leek wel of hij zich op een schoolfeest begaf. Het stoerste jongentje van de klas, waar iedereen tegenop keek. En alle meisjes verliefd op waren. Wouter bleef maar passen. Hij deed dit in eerdere wedstrijden als een soort bulldozer (extra info voor Mike: lees bij bulldozer: KOMATSU D61PXI-24EO). Maar bij deze wedstrijd was het een heuse stylist. 16-25
De bruine derrie kwam in het veld. Martijn, Bas en Martijn trokken zich los van elkaar en schuifelden het plakkerige veld in. En ja, een dikke JA. Wat pakken deze heren het goed op. Ongelofelijk. Maar tegelijkertijd juist helemaal niet ongelofelijk. De perfectionist Martijn neemt niet genoegen met een 6. Hij moet en zal een 10 scoren. Dat motiveert de andere Martijn om op het midden te heersen. Lekker pakt hij samen met Wouter een blok. Dit is dan ook een prima blok. Wederom werd het 16-25. Het kon ook niet anders. Jammer voor Switch. Maar leuk voor ons.
De vele wissels maakten een hoop duidelijk over Switch. Tim knikte begrijpend. Hij verklaarde: “Ik begrijp het.” Bas begreep op zijn beurt dat hij het aanvallend moest doen. En, nadat hij in Zeeland een nieuw stukje terrein boven N.A.P. had voorgestreken, deed hij dit met verve. Bas komt soms misschien een beetje brutaal over. Maar diep van binnen is hij enorm bescheiden en beschaafd. Opgevoed door zijn ouders. Nee hoor, grapje, opgevoed door zijn broers. Nee hoor, opgevoed door de wolven. En na lang wandelen met panter Remko en beer Erik opgenomen in een dorp. Zie de volgende link voor de geanimeerde beelden: https://www.youtube.com/watch?v=Qfhxb70UHKU Die Bas liep er vroeger gewoon alleen in een onderbroekie bij. Kun je na gaan!
Deze laatste set hebben wij te danken aan het punt van Martijn. Hij beseft het niet, maar hij is het schoteltje voor de kop koffie. Het klinkt ondankbaar maar is oh zo belangrijk. Daarom werd het 23-25. En Tom? Hebben we die gezien? Gehoord misschien? Tom is de rust zelve. Je hoort hem niet. Je ziet hem niet. Hij kibbelt wat met zijn geadopteerde broer. Hij doet zijn ding. En in de nacht kruipt hij tegen zijn warme liefde aan. Op de dikke mat. Met zijn rekstok in de ringen. En hij hoorde Mike in zijn oor fluisteren: “Op naar de B-league.”
VV UtrechtH3 – Gemini S H1
22 oktober 2022
Vlees. Vlees was hetgeen waar het vandaag omdraaide. Althans, er draait wel meer: Het plafond in de slaapkamer van Bas, de wereld, de spelers van Gemini S in het volleybalveld en de sinterklaasfilm ‘Gespuis in de speelgoedkluis’ met prinses Laurentien en Martien Meiland (IMDb 3.1). Qua vlees was het overduidelijk. Bas heeft een gefermenteerde vleesbal in zijn maag. De wereld heeft een vleeswond. Gemini S (dat zijn wij) maakt gehakt van vv Utrecht. En tot slot acteren Martien en Laurentien voor kanonnenvlees.
Eerst stond vv Utrecht heren 3 op het menu. Daarna mochten wij onze met leverworst ingesmeerde herenlichamen, op een maaltijd met vlees storten. De eerste set werd vv Utrecht een rollade. Zo makkelijk rolden wij de eerste 0-7 eruit. Medium/well done met passing van ‘Bas Baklap’, ‘Tom Tartaar’ en ‘Bram Beenham’. Al snel hadden wij vv Utrecht met 21-25 verorberd.
‘Mike Maiskip’ was bezig zijn directe tegenstander aan zijn spies te prikken. Met een klein druppeltje Dreft. Ze waren elkaar aan het uitdagen en afblokken. De scheidsrechter riep de mannen bij de bok en sprak: “Een druppeltje Dreft tussen piemel en pruim, garandeert vlottere liefde en een bakkes vol met schuim.” De heren dropen af. Stomverbaast. Vervolgens sloegen ‘Mike Maiskip’ en ‘Bas Baklap’ meer ballen langs het blok dan er af en toe in. Ook ‘T-Bone Tim’ pakte voor ons een blokje van de schaal vettigheid. Het was dus niet verwonderlijk dat we deze set wonnen met 18-25. ‘T-Bone Tim’ wist immers wat voor vlees we in de kuip hadden, in de Galgenwaard.
‘Rib eye Remko’ stond zijn plaats af aan ‘Marrowbone Martijn’ om zijn toch al wat zoute lippen op de bank te betten. ‘T-Bone Tim’ sloeg nog een met-één-been-afzet-aanval. Best effectief. Een beetje het tegenovergestelde van de rij bij Mojo. Enfin. Dan komen we bij het wild dat Wouter heet. ‘Wouter Wild’ wilt (of is het wil?)… Hij wilde man tegen man boven het net. Handen als patrijzen zo ver mogelijk over het net steken. En daarmee set drie binnenslepen. En dat ging goed. Vv Utrecht werd gebraden via 22-25. Hoppa!
Passend is ‘Wouter Wild’ net een buldozer. Maar aanvallend wilde ‘Wouter Wild’ op de diagonaal shinen. Hij sloeg een bal op de achterover. Zo hard als hij kon. Een beetje wild. De geest is gewillig maar het vlees is zwak. En de bal was uit. Wel hard. Krokant.
De hele Tartaren familie (van Tom Tartaar) en familie Baklap (van Bas Baklap) was aanwezig. Ze juichten op momenten dat er wat leuks geserveerd werd. Vooral door ‘Marrowbone Martijn’. Hij serveerde een hele hoop. Het ging door merg en been. Of door merg en de Bree. Het laatste punt is niet altijd het mooiste. Maar wij hebben ‘Erik Eendebout’. En jahoor. Daar was ‘Erik Eendebout’. Met een bloedroodblokje reeg hij vv Utrecht aan het spit (21-25). ‘Klaaf Kalfshaas’ kon er helaas niet bij zijn. Hij stelde zijn lichaam ter beschikking aan de wetenschap. Vraag er maar niet naar.
Al met al hebben wij met deze dag ons steentje bijgedragen aan de competitie. En aan het milieu. En onze eigen kans op darmkanker. En hart & vaatziekten. Maar we hebben ook 4-0 gewonnen. Bas Baklap: “Omdat we naar de zon toe groeien!”
Gemini S H1 – vv Jonas H1
14 oktober 2022
Gemini S speelde haar derde wedstrijd in de derde divisie. Slager Martijn, van Slagerij Martijn, moesten we helaas missen. Hij had slachtdienst bij de kippenslacht. Bas was bij een trouwerij. Of hij ging trouwen? Dat was niet helemaal duidelijk. Wel was de blonde vrijer eerder teruggekomen met zijn zwangere levensgezel. Al met al bleef er dus niet veel over van het team. Zeker omdat Remko enkel op de grond bleef. Remko bekijkt het volleybalspelletje graag van onderen. Dan kan hij de eendjes en nulletjes onderscheiden. De wedstrijd. Daar waren ze. Uit de buurt van Zaanstad. Daar ze deze winter op een houtje bijten. Een verraderlijke klap op het water en op de bal konden we verwachten. Toch werden we overrompeld. Via een achterstand aan het begin, kwam het niet meer goed. Mike werd warm en begon ballen in te slaan. Meer dan 21-25 kon hij er niet van maken. Bas hielp hem hierbij naar hartenlust. Maar, Tom. Tja, Tom. Tom was deze wedstrijd als een kandelaar zonder kaarsen.
De tweede set konden Tim en zijn broer middendoor. Jonas (de tegenstander) gooide steeds minder de bal er in. Vaker in het net. Tim zijn broer maakte voor de wedstrijd een extreme opmerking. Het maakt eigenlijk niet uit waar het over ging. De opmerking zelf, zegt al genoeg. Wat hij namelijk zei. Voordat een trillende korte stilte volgde in de kleedkamer. Wat de broer zei was: “Het kan altijd viezer.” Hij heeft dit thuis op een tegeltje staan, maar dat is helaas niet meer te lezen. Het tegeltje hangt ook niet ergens, maar ligt in de zwanehals. Onder water. Bah.
Wij kregen hoop, door de winst met 25-20 in de tweede set. En daarna werd die hoop weer doorgeprikt als een ballon (23-25). Zelfs opbeurende opmerkingen van Wouter (“Koppies omhoog.”). Konden ons spel niet in goede banen leiden. Het talent bij Jonas hield zich staande. Pakte de ballen hoog en maakte een essentieel prikballetje.
De gereserveerde ballen die componist Erik scherp bij het net wegkaapte, mochten niet baten. Erik die letterlijk bij de scheidsrechter achterlangs ging, mocht niet baten. Scheidsrechter Hesselink reageerde namelijk afkeurend: “Dit keur ik af.” Waarop de broer reageerde: “Het kan altijd viezer.” Mogelijk doelde hij op de bal die hij in de bank van de tegenstander wilde slaan. Om angst in te boezemen? We zullen het nooit weten. Mike begon, na verlies met 19-25, over de modder die ontstond in zijn straat met al die regen de laatste week. En de broer reageerde hierop met zijn befaamde opmerking: “Ik ben Martijn, ik heb nog een broer, maar Koen is hij niet. Het kan altijd viezer.”
Sporthal Kerkelanden
Franciscusweg 6a
1216 SK Hilversum
Beachlocatie Gemini-S
't Jagerspaadje 28
1231 KJ Loosdrecht
Suggesties
Wil je ook iets plaatsen op de website, heb je een fout gezien of heb je suggesties?
Mail naar redactie@gemini-s.nl
© 2021 volleybalvereniging Gemini-S Hilversum