“Weet je wie ik zag?!” Zei Erik met een guitige glimlach. “Sander!” Het was vóór aanvang van de wedstrijd tegen US H2.De wedstrijd was al snel begonnen. We zagen Sander tijdens de eerste set nog niet op de tribune. Deze stroomde wel aardig vol. Er waren een x-aantal familieleden afgereisd naar de Kerkenlanden. En ook van onze tegenstander. Midden in een roerige tijd, waarin de ene epidemie net klaar is en de volgende C alweer voor de deur staat. Maar dan wel vermomd in drie andere letters. Sander: “Mijn guilty plessure is nootmuskaat. Ja, Sander zegt een heleboel. Wij wisten ook niet helemaal wat hij hiermee bedoelde. Behalve de specerij dan. Hij (Sander) zei dat hij de eerste set had gemist, hierin speelden Mike, Erik, Remko, Bas, Bram, Tim en Tom. Sander zei wie onze stille kracht was: “Klaaf de geduldige octopus” De duim was weer aangegroeid dus Klaaf was weer inzetbaar. Sander zag dat Mike de eerste set goed speelde. US, zo vervolgde Sander, had één super talent. Was het één van de middens met krullen? Zo werd er door ene Jane (vriendin van een van deze middens) gevraagd die naast Sander zat. Sander: “Nee nee nee.” Jane: “Rustig maar, de boodschap is duidelijk.” Sander vervolgde: “Die lange passerloper. Die komt er wel.” Sander zei dat hij de stand in de eerste set wel spannend vond. Vooral op 23-23. Het werd beslist via 23-25 voor US, mompelde Sander. Maar, zo gaf hij tegelijkertijd aan, de tweede set was er wederom een kantelpunt. Dit was op 20-20. Daarvoor zag hij zijn favoriete B-league brace serveren. Sander: “Daarmee bedoel ik dus octopus Klaaf.” Sander zei dat hij er eens even lekker voor ging zitten. Sander ziet Klaaf altijd graag in actie. De voorpret, zei Sander, die was groter dan het resultaat. De serve miste zijn uitwerking. Het volleybalnet was een onoverkomelijke hindernis. Jammer. Sander zag het daarna vrij snel 20-25 worden. Die Sander heeft wel meer gezien. In zijn leven. In zijn volleybalcarrière. Maar ook wanneer hij de toekomst van Dennis las in zijn handpalm. Sander: “De eeltige knuisten van Dennis, ze geven mij altijd een sloot met kennis.” Sander zag ook zeker veel tijdens deze vrijdagavond. Hij zag Wouter er stabiel inkomen. Sander zag Tom een hele goede wedstrijd spelen. Sander zag Erik proberen de randjes van het speelveld op te zoeken. En van de zelfbeheersing van de eerste scheidsrechter. De gele kaart die Bas daarna kreeg, onder goedkeurend gemompel van tellers Koen en Igor, vond Sander terecht. Wel zei Sander dat hij de libero van US meer onder druk had gezet. Dan hadden we de derde set misschien niet zo dik verloren (17-25). Wel kon er ook bij Sander nog een glimlach af nadat Gemini S de laatste set wist te winnen. Dit lukte volgens Sander middels middens Tim en Martijn, maar ook zeker dankzij Wouter, en natuurlijk ook dankzij Tom en Erik, en Bas niet te vergeten(25-23). En ondanks Klaver, Remko en Bram. Om later op de typische Sander manier een relaas te houden over of hij een keer zou coachen bij de club die deels zijn naam heeft (Gemini S). Hij bleef een beetje vaag. Sander zei: “Samen zal zonder zaterdag zat zijn.” “Typisch een Sander oneliner.” Zei Sander zelf.

Het wedstrijdverslag van H1 verder lezen?
Klik hier